De laatste loodjes van het begin

Een huis verbouwen is zwaar. Even op een rijtje wat ik geleerd heb in deze afgelopen dik 5 maanden (gaat hard!):

1. Verbouwen is ook werken met je hoofd
Na een dag hard werken op kantoor, kom je thuis, en moet je vervolgens thuis weer diverse dingen uitzoeken en denkwerk verrichten. Veel denkwerk. Zeker nu, in de eerste fase. Je wilt beginnen en je handen jeuken maar als je te enthousiast aan het werk gaat, snijd je jezelf in de vingers. Een goede planning is essentieel. Ook als je werkzaamheden uitbesteedt, is het makkelijk om wat offertes te laten maken, maar er is meer keuze dan je denkt. Van te voren specificeren wat je precies wilt is toch het beste om offertes goed te kunnen vergelijken en echt voor jezelf vast te zetten wat je wilt. En daarvoor moet je deskresearch doen.. en nog meer deskresearch. Wat voor isolatieplaten heb je? Wat zijn de isolatiewaarden, hoe zwaar en dik zijn ze? Zijn ze goed leverbaar? Welke accessoires horen bij welk type isolatieplaten en wat zijn de eigenschappen daar weer van? Past dit goed bij jouw situatie?

2. Geduld is een schone zaak..

De 'view' vanuit onze toekomstige (!) 'masterbedroom'

Je discipline, enthousiasme en overlevingsskills worden zwaar op de proef gesteld als je nog niet kunt beginnen. Natuurlijk kunnen we wel beginnen, we doen wel kleine klusjes, maar niet écht. Grote projecten kunnen we nog niet opstarten, omdat die afhankelijk zijn van externen waar we nog op wachten. Eerst de architect, nu de constructeur, dan de dakbouwers (die we dus ook nog moeten vinden). Als we nu met grotere klussen zouden beginnen dan zijn we straks, als de externen weer om de hoek komen kijken, op vele plekken tegelijk bezig en ligt alles overhoop. Dat is niet iets wat je wilt als je niet gillend gek wilt worden in een verbouwing die meerdere jaren duurt. Het is straks toch al onvermijdelijk dat er genoeg plekken tegelijk overhoop moeten.

De hortensia's zijn prachtig, groot en vooral heel roze..

3. Wat een zooi hebben we al die tijd bewaard!
Bij een verbouwing in hetzelfde pand als waar je woont, blijf je je spullen verplaatsen. Heen en weer en weer terug.
Sorry verhuishulpen, ik dacht dat ik wist wat opruimen was toen we verhuisden. Maar toen had ik nog geen idee dat er iets bestond wat men minimalisme noemt. Ja, alleen als het gaat om de kunststroming van het vak Kunstgeschiedenis op de middelbare school. Zie ook mijn vorige blog. En dat nog meer consuminderen dan ik al deed veel voordelen heeft.
Natuurlijk ben ik wel door mijn spullen gegaan, maar ik heb me nooit zo steng afgevraagd: heb ik dit echt nodig, vervult het nog een doel voor mij? Word ik er blij van of bewaar ik dit uit schuldgevoel, of simpelweg omdat het zo duur was maar ik het toch nooit gebruik?

Voordat ik afsluit, nog wel enkele foto's van ons huis, gemaakt door Stephan, Niels & Mo met de camera van Stephan, tijdens een gezellig barbecue waar we genoten hebben van de tuin. En zelfs een beetje geklust hebben ;)

Waar Luuk nu staat, zal de nieuwe trap gaan bovenkomen.
De snuiter daar rechts in het dakkapel, staat in de badkamer in spe

Dit vind ik zelf een prachtige foto, maar ik kan niet goed uitleggen waarom..

Deze kan ik wel uitleggen: dit is gewoon de beste decoratie op je zelf geverfde picknicktafel!

Oja, 1 (ook zo raar..) van onze pruimenbomen is gewoon keihard aan het werk! Ze zijn klein, maar wel heel zoet. Natuurlijk zijn degene die je aan andere laat proeven precies iets minder lekker en zoet, maar ik ben er erg tevreden mee. Dit is trouwens nog maar een fractie van de opbrengst van die ene boom en we hebben er drie...

De passievrucht heeft trouwens de waslijn voorlopig 100% onklaar gemaakt (en de coniferen er omheen bijna ook), wat een woekerplant. Maar wel prachtig, er zitten ontelbare knoppen en bloemen in en zelfs een pasievrucht in wording.

BONUS: videodagboek deel II