Bemoeienissen van Pluvius

Wat een zomer, dames en heren. Heerlijk - de planten redden zichzelf. Zelfs de gladiolen, die zich op het schraalste stukje grond van de tuin bevinden, zijn niet te beroerd om hun kleur te bekenen. En wat voor één. Opgekweekt uit kleine bolletjes!

Maar ik update niet om alleen te vertellen over gladiolen. Kom op zeg.
Nee, we hebben weer een interessante ontdekking gedaan. De gordingen -voor de gezegenden onwetenden: een belangrijk constructief onderdeel van je dak- zijn helemaal rot waar ze de gevel ingaan. Weer een klusje erbij!

Nog steeds wachten we trouwens met smart op de constructeur: pas als hij is geweest weten we precies welke, hoe en in welke volgorde we te werk moeten gaan om te voorkomen dat het huis instort onder het gewicht van het nieuwe dak. Afgelopen vrijdag zou het zo ver geweest zijn, ik had al 1,5 fles champagne achter de kiezen om het te vieren. Maar hij was ziek...







Om ons te troosten hebben we maar een onderstel voor onze afkortzaag gekocht. Nu staat dat ding telkens op de grond, te wachten tot een nietsvermoedende voorbijganger erover van z'n sokken valt. Maar natuurlijk hebben we ook verstandige aankopen gedaan, zoals bouwstofzuigerzakken en een mortelpistool. Ja, een mortelpistool. Die laat ik even aan jullie verbeelding over. Wat een geweldig woord. Goed, in elk geval, doe dingen worden aangeboden voor 80 euro + 24 euro verzenden op de website van de leverancier van spiraalankers.


Spiraalankers zijn RVS staven die je in de voegen van je muur maakt ter hoogte van scheurvorming, om te voorkomen dat je pand in elkaar stort. Om dat allemaal goed te bewerkstelligen moet je de voegen uitfresen, mortel in de sleuf pistolen, de staaf erin, en de boel dicht mortel-pistolen. Maar An is niet koekoek, die zoekt nog wat verder. Onheilspellend gevolg: hetzelfde pistool voor 30 euro's en 5 centjes thuisbezorgd.

Dat was voor nu even de korte update tijdens de bouwvak, groetjes vanuit de caravan!

De laatste loodjes van het begin

Een huis verbouwen is zwaar. Even op een rijtje wat ik geleerd heb in deze afgelopen dik 5 maanden (gaat hard!):

1. Verbouwen is ook werken met je hoofd
Na een dag hard werken op kantoor, kom je thuis, en moet je vervolgens thuis weer diverse dingen uitzoeken en denkwerk verrichten. Veel denkwerk. Zeker nu, in de eerste fase. Je wilt beginnen en je handen jeuken maar als je te enthousiast aan het werk gaat, snijd je jezelf in de vingers. Een goede planning is essentieel. Ook als je werkzaamheden uitbesteedt, is het makkelijk om wat offertes te laten maken, maar er is meer keuze dan je denkt. Van te voren specificeren wat je precies wilt is toch het beste om offertes goed te kunnen vergelijken en echt voor jezelf vast te zetten wat je wilt. En daarvoor moet je deskresearch doen.. en nog meer deskresearch. Wat voor isolatieplaten heb je? Wat zijn de isolatiewaarden, hoe zwaar en dik zijn ze? Zijn ze goed leverbaar? Welke accessoires horen bij welk type isolatieplaten en wat zijn de eigenschappen daar weer van? Past dit goed bij jouw situatie?

2. Geduld is een schone zaak..

De 'view' vanuit onze toekomstige (!) 'masterbedroom'

Je discipline, enthousiasme en overlevingsskills worden zwaar op de proef gesteld als je nog niet kunt beginnen. Natuurlijk kunnen we wel beginnen, we doen wel kleine klusjes, maar niet écht. Grote projecten kunnen we nog niet opstarten, omdat die afhankelijk zijn van externen waar we nog op wachten. Eerst de architect, nu de constructeur, dan de dakbouwers (die we dus ook nog moeten vinden). Als we nu met grotere klussen zouden beginnen dan zijn we straks, als de externen weer om de hoek komen kijken, op vele plekken tegelijk bezig en ligt alles overhoop. Dat is niet iets wat je wilt als je niet gillend gek wilt worden in een verbouwing die meerdere jaren duurt. Het is straks toch al onvermijdelijk dat er genoeg plekken tegelijk overhoop moeten.

De hortensia's zijn prachtig, groot en vooral heel roze..

3. Wat een zooi hebben we al die tijd bewaard!
Bij een verbouwing in hetzelfde pand als waar je woont, blijf je je spullen verplaatsen. Heen en weer en weer terug.
Sorry verhuishulpen, ik dacht dat ik wist wat opruimen was toen we verhuisden. Maar toen had ik nog geen idee dat er iets bestond wat men minimalisme noemt. Ja, alleen als het gaat om de kunststroming van het vak Kunstgeschiedenis op de middelbare school. Zie ook mijn vorige blog. En dat nog meer consuminderen dan ik al deed veel voordelen heeft.
Natuurlijk ben ik wel door mijn spullen gegaan, maar ik heb me nooit zo steng afgevraagd: heb ik dit echt nodig, vervult het nog een doel voor mij? Word ik er blij van of bewaar ik dit uit schuldgevoel, of simpelweg omdat het zo duur was maar ik het toch nooit gebruik?

Voordat ik afsluit, nog wel enkele foto's van ons huis, gemaakt door Stephan, Niels & Mo met de camera van Stephan, tijdens een gezellig barbecue waar we genoten hebben van de tuin. En zelfs een beetje geklust hebben ;)

Waar Luuk nu staat, zal de nieuwe trap gaan bovenkomen.
De snuiter daar rechts in het dakkapel, staat in de badkamer in spe

Dit vind ik zelf een prachtige foto, maar ik kan niet goed uitleggen waarom..

Deze kan ik wel uitleggen: dit is gewoon de beste decoratie op je zelf geverfde picknicktafel!

Oja, 1 (ook zo raar..) van onze pruimenbomen is gewoon keihard aan het werk! Ze zijn klein, maar wel heel zoet. Natuurlijk zijn degene die je aan andere laat proeven precies iets minder lekker en zoet, maar ik ben er erg tevreden mee. Dit is trouwens nog maar een fractie van de opbrengst van die ene boom en we hebben er drie...

De passievrucht heeft trouwens de waslijn voorlopig 100% onklaar gemaakt (en de coniferen er omheen bijna ook), wat een woekerplant. Maar wel prachtig, er zitten ontelbare knoppen en bloemen in en zelfs een pasievrucht in wording.

BONUS: videodagboek deel II

Mijn badkamer bevat 13 spullen

Verbouwen in een huis waarin je woont gaat niet zonder iets te verzinnen voor je spullen, daar zijn we wel tegenaan gelopen. Dus ik wil het even hebben over spullen, als uitstapje. Je bent namelijk gauw het overzicht kwijt, al helemaal in onze situatie. En als je al niet precies weet wat voor spullen je hebt, hoe weet je dan of je genoeg hebt? Of teveel? En wil je wel weten wat je bezittingen allemaal zijn? Als je ja antwoordt, kan het zijn dat je trots bent op al je spullen, of probeer je dat te zijn ook al komen ze soms op je af. Misschien omdat je, net als ik, het idee in stand houdt dat het hebben van alles wat je wenst een van de hoogst haalbare doelen in het leven is. Maar nu begin ik me hardop af te vragen: is dat wel zo?

Al jaren werd merkte ik dat ik in tijden van stress en drukte, niks zo therapeutisch vond als het volgooien van een vuilniszak en die het huis uit te schoppen. Ik was eindeloos gefascineerd door de film 'Into The Wild'. Ik gaf vaak aan een kledingstuk meer uit dan iemand in jaren zou doen met de hoop dat het langer meeging dan een seizoen. Ik geloofde al niet in het verschil tussen schoonmaakmiddelen en zepen - als de zeep op was gebruikte ik bodylotion of shampoo om te wassen of vice versa. Dure gezichtcremes waren aan mij niet besteed, ik vond het altijd al onzin. Kamperen in het kleinste tentje (zelfs voor de doorsnee kampeerders nachtmerrie-achtig klein) met zo min mogelijk (lichtgewicht) spullen geeft me een kick en een vrij gevoel. Ik heb nooit gloednieuwe smart-tv gehad of een grote tv en zie daar ook het nut niet van in. Onze auto is 14 jaar oud, al 8 jaar in bezit en niet meer zo mooi en zeker niet snel. Aan nieuwe handdoeken heb ik een hekel, naast dat ze slecht afdrogen maakt het me niet uit dat ze mooier zijn dan de 20 jaar oude afdankertjes uit mijn ouderlijk huis. Ik heb mijn tv-abonnement opgezegd en vind het heerlijk rustig dat ik geen idee heb wat de nieuwe 'even Apeldoorn bellen' commercial is. Mijn aversie tegen decoratie (dus eigenlijk nutteloze..) items.
Dit alles niet omdat ik een vrek ben of omdat ik geen geld heb, maar omdat ik een hoop dingen onnodig vindt.

Toch heb ik me vaak een nutteloos luxe-dier gevoeld. Ik voel me soms een slaaf van de materialistische maatschappij, ik ben opgegroeid met alles wat mijn hartje begeert - teruggaan naar de basis zou onmogelijk zijn. Het basisniveau van luxe dat ik gewend ben is hoog. Ik vroeg me zelden lang af of wat ik wilde, echt nodig was. Ik volgde uiteindelijk toch grootendeels de menigte. Stapels ongedragen hobbyspullen, kleding, schoenen en ongebruikte make-up staan op mijn naam. Gekocht zonder echt na te denken.

Maar nadat ik laatst mijn emailbox opgeruimd. In mijn inbox zaten een kleine 2000 (!) ongelezen emails. Het gevoel dat dat geeft, was ongelooflijk. De rust in mijn hoofd was enorm. Ik begon wat te lezen over minimalisme. Samen met al mijn andere denkbeelden en ervaringen viel er een puzzelstukje op z'n plek....

Misschien kan ik het toch, een simpel leven met precies genoeg. Niet altijd (jezelf laten denken) meer te willen, maar tevreden zijn. Toegeven aan het stemmetje dat me al jaren vertelt dat mijn leven onnodig vol en ingewikkeld is en geleid wordt door consumeren. Dat idee alleen al, dat dat toch kan, geeft me enorm veel hoop en rust. Meer mensen doen het. Het idee is kinderlijk eenvoudig.. Minder spullen is minder opruimen, minder dingen kwijt, minder schoonmaken, minder afhankelijkheden. Want waarom zou je je leven en huis laten vervuilen door spullen die je nooit gebruikt?!
Dus ik ben gelijk maar begonnen, maar wel bij de kleinste kamer, de badkamer!

Er staan nu nog 13 vaste spullen in de badkamer. Waarvan er 1 nog verkocht wordt, de dressboy. Dit is trouwens inclusief alle meubels - exclusief de echt vaste onderdelen zoals het toilet, de kachel en de wasbak. Als we zouden verhuizen (wat we net al hebben gedaan ;)) dan zou dat toch echt achter moeten blijven dus. En de consumables, zoals shampoo, lenzen etc. heb ik niet meegeteld. Maar dat loopt ook niet zo in de papieren, want ik heb eigenlijk niet eens aparte douchegel...

Douchegordijn

Vuilnisbakje

Toiletborstel

Badkamerkast

Handoekenrek

Badkamerkleedje

Dressboy

Zeeppomp

Drinkbeker

Tandenborstels

Haarborstel

Kam

Weegschaal

Heb jij deze spullen ook? Of niet, waarom niet, heb je een alternatief?

Nu ga ik zelf op naar de keuken, ik heb al een beginnetje gemaakt, maar het zal een flinke kluif worden...